Stara tvrđava po imenu Svrljig Grad nalazi se na levoj obali reke Timok, na visokoj steni iznad ušća reke Belice, u najlepšem i najnepristupačnijem delu Niševačke ili Svrljiške klisure.

Pristup ruševinama starog grada moguć je samo iz pravca severozapada, prateći uski deo koji vodi do veštački proširenih pukotina u prirodnoj planinskoj steni, gde se zapravo ulazi u fortifikacioni plato. Ostaci grada koje danas nalazimo potiču iz turskog perioda. Arheološki materijal i numizmatički nalazi svedoče o dugotrajnoj i neprekidnoj upotrebi ovog prostora, između 8. veka pre nove ere i 19. veka nove ere. Tragovi prvog naselja datiraju od neolita, antike i srednjeg veka, vladavine Turaka, do oslobođenja Srbije.

Tvrđava je služila za zaštitu važnih putnih komunikacija koje su prolazile kroz klisuru Svrljiškog Timoka. Upravo iz ove tvrđave potiče zavetna mermerna pločica posvećena Heriju Sonketeniju iz sredine prvog veka pre nove ere.

Niševačka klisura, jedna od najlepših klisura u istočnom delu Srbije se nalazi na samo 6 kilometara od Svrljiga, sa bogatim kulturno-istorijskim nasleđem. Sa dužinom od 1,5 kilometara, sastavni je deo 15 kilometara duge Svrljiške klisure, koja svojim meandrima i zakrivljenom lepotom stoji rame uz rame sa nekim od najlepših delova naše zemlje. Urezan u zidove od kalcijum-karbonata iz mezozojskog doba, smatralo se da je jezero koje se tu nalazi nastalo u neogenu. Sadrži slojeve zoogenog kalcijum karbonata, bogatog fosilnim ostacima iz neogenog perioda. Zbog savršene prirodne predispozicije, klisura je oduvek bila naseljena ljudima. Na liticama su pronađeni tragovi Tračke civilizacije iz neolita, a posebno je dominiralo pleme Timah, koje je naseljavalo ove prostore u periodu po kome je reka Timok dobila ime.